@slhtrhl

TEVRAT / İNCİL / KURAN-I KERİM BAĞLAMINDA EŞCİNSELLİK Eşcinsel ilişki hemen her dönemde ve her toplumda cinsî bir sapkınlık olarak görülmüş ve kınanmış, dinlerin de ortaklaşa mücadele ettiği çirkin bir davranış olmuştur. Tevrat’ta , Sodom halkının rabbe karşı günahkâr olduğu ve orada her türlü ahlâksızlığın, özellikle cinsî sapıklığın yaygınlaştığı ifade edilir (Tekvîn, 13/13; 18/20). Yahudilik’te çirkin bir davranış olarak kabul edilen erkekler arası eşcinsel ilişkiler yasaklanmış ve bu tür ilişkide bulunanların cezalarının ölüm olduğu belirtilmiştir (Levililer, 18/22; 20/13). Yeni Ahid’de de eşcinsel ilişkide bulunanlar şiddetle kınanan kimseler arasında zikredilir (Romalılar’a Mektup, 1/27; Korintoslular’a Birinci Mektup, 6/9). Kur’ân-ı Kerîm’de livâta kelimesi geçmemekle birlikte “aşırı derecede çirkin davranış, açık hayâsızlık ve sapkınlık” anlamındaki  fâhişe  (çoğulu  fevâhiş ) ve  fahşâ  kelimeleri livâta fiilini de kapsayan geniş bir içerikle yirmi dört yerde

İRADE TE R BİYESİ (JULES PAYOT  ) Cemil Meriç ile Ali Fuat BAŞGİL’in tavsiye yazılarını okumam ile kitaplığıma kazandırdığım disiplinli çalışma, irade eğitimi ve ahlak üzere yazılmış bir eser… Yazarımız Jules Payot karakter eğiminin önemi ile başlıyor ve özellikle vurguluyor sağlam nitelikli bir eğitim ile karakterin değişebileceğini… Sonrasında başarı için en temel unsurun irade eğitimin olduğunu vurguluyor. Acaba bu eğitim nasıl sağlanır ve günümüzde iradeyi engelleyen unsurlar nelerdir? Yazarımızın başarısızlığımızın en büyük etkeni iradesizlik (irade zayıflığı) sözüne sonuna kadar katılıyorum. Derslere girdiğimiz zaman malumunuz üzere öğrencilerimizin en büyük sıkıntıları çaba göstermekten ve özellikle süreklilik gerektiren gayretten uzak kalmaları, nasıl verimli bir şekilde başarı sağlanır bilmemeleri… Neticesinde ise hâsıl olan şu davranışlar şekilleniyor;   Hantallık, rehavet, tembellik ve aymazlık…   Soruyorum niçin çalışmıyorsun; -H

Yıl 2010. Aylardan Nisan… Hayatımın en özel, en güzel ve en heyecan verici anını yaşamak üzereyim… Yer Mekke… Mescidi Haram'ın önündeyim. Gözlerimi kapatıyorum... Ve açtığımda o harika yapı. Kâbe’m… Rabbimin evi. Aman Allahım! Gözlerime inanamıyorum. Gerçekten kutsal yapı karşımda mı inandıramıyorum yüreğime. Bakıyorum dakikalarca… Doyamıyorum… Tekrar tekrar gözyaşlarımı saklayarak izliyorum. Rabbim, “Bilcümle tüm kardeşlerime görmeyi nasip eyle.” O an… Tarif edilemez bir mutluluk… Deruni bir yolculuk… Rabbim sen ne büyüksün… Yıl 2020… Aylardan Ocak… Ve şehirlerin anası, mukaddes belde Mekke’deyim yine… 10 sene sonra en büyük aşkı tekrar görebilmenin mutluluğunu yaşamak üzere Mescidi Haram'ın önündeyim.. Kâbe’m yine karşımda… Yıllardır Kâbe hasretiyle yaşadığım hüznüm sevince dönüşüyor. Endonezyalı, Malezyalı, Türkistanlı, Mısırlı, Pakistanlı, Afganistanlı, Özbekistanlı… Hepsi tek yürek… Hepsi Yaradan'ın önünde secdeye eğiliyor. Hepsi ellerini semaya açıyor yalva

PANDEMİ - ANLAM’A  DAİR   Aralık ayında Çin’de ortaya çıkan ve dünyaya yayılmaya başlayan koronavirüs, Dünya Sağlık Örgütü tarafından pandemi olarak ilan edilince ortak bir düşmana dönüştü. ‘İnsanlık düşmanı’ virüs, o tarihten sonra dünyadaki tüm düşmanlıkları unutturdu.   Aynı felaketle karşı karşıya olan insanlar, kinlerini ve nefretlerini bir kenara bırakıp ırk, din, dil farkı gözetmeden birbirine -mecazen de olsa- sarıldı. Sokaklarda, evlerde şarkılar söylendi. Bir çok yabancı ülkede ezanlar yankılandı. Düşman ülkeler birbirlerine maskeler ikram etti.   İlaç şirketleri “insanlığı kurtarmak(!)” için bütün işlerini bırakıp aşı geliştirmeye yöneldi… Peki, gerçekten öyle mi oldu? Eğer olayları medyadan, özellikle de bizim medyasından takip ediyorsanız gerçekten tam da böyle oldu. Dünyada koronavirüsten başka bir zalim kalmadı. En büyük ve hatta tek düşmanımız ‘o’ oldu. Medya veya   Sosyal Medya açısından baktığımda; düne kadar dünyanın dört bir yanında